The Happiness of the Katakuris

Miike Takashi houdt hier zijn geheel eigen Miike & Thomas-show. Met Power Rangers-invloeden, of zoiets. Nog gekker (en een heel stuk goedkoper) dan het vergelijkbare The Taste of Tea, overigens niet van hem, zoals ik dacht. Al het budget zat hier waarschijnlijk in de eerste hilarische twee minuten, waar een bizar kleiwezentje uit een bord soep verschijnt. Er ontvouwt zich daarna een soort horrormusical (inclusief karaoke) over een gezin dat een hotelletje runt. Eerst komt er tot hun spijt niemand, maar áls er dan mensen verschijnen, leggen die gasten stuk voor stuk aldaar het loodje. Zo komt er een meisje ónder een Sumo-worstelaar om! In alle hilariteit en wansmaak weet Takashi toch tot twee keer toe zijn materiaal te overstijgen. Eerst poogt een dodelijk gewonde Brits-Japanse marinier al de mensen (meisjes?) te bellen die hij pijn heeft gedaan. En later, helemaal aan het eind, als het gezin een Tiroler bergdansje doet, krijgt oude opa ineens besef van zijn naderende dood. Helemaal vrolijk eindigen zou ook niet kloppen. Dat visioen zit overigens net na een vulkaanuitbarsting, waarvan ik hoopte dat het resultaat de snelweg zou zijn (van lava, waarom niet) waar de familie eigenlijk op wacht. Nu ontstaat er na de chaos dus, als gezegd, meer een pittoresk Alpenplaatje!