The Hitch-Hiker

Naar men zegt de enige film noir die door een vrouw werd geregisseerd en dan ook nog eens door heldin Ida Lupino. Helaas, deze viel toch een beetje tegen. Een film van zeventig minuten mag toch eigenlijk niet saai worden, maar de drie personages blijven vlak en op een gegeven moment begint het op te vallen hoe vaak er wordt gefilmd vanuit een bepaalde hoek, de auto in. Alsof de film had kunnen worden opgenomen met één achtergrond en één decorstuk, al zou dat minimalisme ook wel cool zijn geweest, áls het had gewerkt. Daarvoor hadden de dialogen beter moeten zijn. De schurk is weer 'ns het beste aan deze noir. William Talman speelt een liftende seriemoordenaar, met een lui oog, dat hij ook slapend niet dichtdoet. Creepy en hilarisch. Hij lift mee met twee vrienden (Edmond O'Brien en Frank Lovejoy) die dus flink in de penarie zitten. Dat de schurk wat eendimensionaal is, is niet erg, maar had graag gezien dat de twee vrienden meer achtergrond hadden. (Zoals de broers in They Drive By Night) Er is bijvoorbeeld een interessant klasse-verschil met O'Brien als petdragende monteur en Lovejoy als middenklasse-man. Het had al geholpen als we ze eerst nog voor wat character building hadden zien gaan vissen, wat ze eigenlijk van plan waren.