A History of Violence

Dit was die andere decennium-tip van Cahiers, een curieus werkje van Cronenberg. De film zwabbert continu van uitstekend naar onwaarschijnlijk slecht. De soundtrack van Howard Shore is in het geheel totaal mislukt, met random strijkertjes. Opening is wél fabuleus, twee mannen stappen in een auto, ze babbelen wat, dan lopen ze terug het motel in (Is het hun motel?) Daar liggen lijken opgestapeld en duikt een kind op. Overvallers dus. Film switcht naar Viggo Mortensen als brave borst in een klein stadje. Hij runt een dinner, waar ie helemaal niet het uiterlijk voor heeft. (Dat is geen toeval!) We zien wat tenenkrommend huiselijk geluk, vooral de rol van zijn zoon is hilarisch, het lijkt alsof de rol voor een negenjarige is geschreven maar Cronenberg later bedacht dat ie voor bepaalde acties in het script iemand van zestien nodig had. Hij had alleen geen zin meer om de tekst aan te passen. Terug naar The Killers uit het begin, die natuurlijk de dinner van Viggo overvallen, Een heerlijke ode aan de bekende noir. Maar ja, Viggo staat zijn mannetje en dus zijn we helaas verlost van die schurken. Komt er een nieuw setje met de eenoog Ed Harris an, herhaal hetzelfde procédé. Zijn familie begint nu toch wat aan Viggo te twijfelen, maar pas echt raar is het ontbreken van de FBI. Als je de grootste gangsters van Philadelphia tegenover je krijgt zijn er echt wel wat meer mensen dan het lokale agentje in je geïnteresseerd!