Five Easy Pieces

Nicholson eind jaren '60 en een groot deel van de seventies lijkt garant te staan voor klassiekers. Gouden periode ook van Hollywood natuurlijk, frisse wind enzo. In eerste instantie lijkt hij in Five Easy Pieces een blue collar guy te spelen die op olievelden werkt, ondertussen grappend en grollend met een maat. Met de vriendinnen uit bowlen en rommelen met weer wat andere chicks. Maar dan gaat ie zijn zus opzoeken. In een dure muziekstudio. En blijkt Nicholson uit een elitaire pianistenfamilie te komen. Zijn vader is ziek, dus voor het eerst in jaren gaat hij terug. Na veel getwijfel (Nicholson zwiept gefrustreerd heen en weer in de auto) neemt hij zijn vriendin toch maar mee. Een hele leuke rol van Karen Black, als Flodderig type, met permanentje en een obsessie voor liedjes van Tammy Wynette. (Die zowel door haarzelf gezongen als oorspronkelijke uitvoeringen op de soundtrack terugkomen) Haar personage is, ietwat te schematisch, het totaal tegenovergestelde van de familie die ze bezoeken. Daar hebben ze geen tv! De tegenstelling is soms grappig, maar ook wel schrijnend want het personage van Nicholson valt overal tussen. Magnifiek eenzaam einde met een veraf shot van een truckstop.