The Palm Beach Story

Preston Sturges op bekend terrein, upper class relatiedrama's. Ook van ongeveer hetzelfde niveau als bijvoorbeeld The Lady Eve, al vind ik in Palm Beach de twee hoofdrolspelers grappiger en sensueler. Zo zit er een lieve scène in het begin waarin Joel McCrea de jurk van Claudette Colbert openritst, terwijl ze bij hem op schoot zit. Op dat moment heeft Sturges al in een paar goed getroffen scènes geschetst dat hun huwelijk eigenlijk gedaan is. Colbert verlaat McCrea om in Palm Beach een scheiding te regelen. Dat kan kennelijk alleen daar, al speelt de scheiding en het stadje verder eigenlijk geen enkele rol meer. McCrea laat het niet op zich zitten en gaat in achtervolging. Hier begint de komedie als Colbert (van It Happened One Night waar de film ook wel op lijkt) in een trein een miljonairsclub tegenkomt die de trein met honden en geweren op stelten zetten. Ze beklimt met moeite haar slaapcabine door tot drie keer toe het brilletje van ene John D Hackensacker (op wie zou die nou gebaseerd zijn?) te breken. Ja, het is gaandeweg toch wat slapstickerig en ook wat flauw, zeker in de bijrollen want het is juist daar waar de film tekort schiet ten op zichte van Sturges ander werk. Extreem flauwe clowns, al dan niet 'colored' en hoe dan ook buitenlands. Het toppunt is echter de melige twist aan het einde. Met tweelingen! Alsjeblieft! De terugkeer van het jurkenritsen even daarvoor was nog wel zo geslaagd.