Jeux Interdits

Erg lief Frans modern sprookje. Alsof Bergman geïnspireerd raakt door The Night of the Hunter en een oorlogsfilm maakt. Let wel, de regisseur is René Clément. De Duitsers bombarderen Frankrijk in WW2, waarbij ze, heel schoftig, kennelijk ook geen bezwaar zagen in wat bommetjes op dagjesmensen op het Franse platteland. Een meisje verliest haar ouders, maar maakt zich eerder zorgen om haar hondje, die er ook aan gaat en ze als een houten plank bij zich draagt. Ze komt een boerenjongetje tegen, die haar overtuigt het hondje weg te leggen en mee naar zijn huis te komen. Daar leeft een simpele boerenfamilie en wordt de film lichter. Grapjes rond vetes met de buren en de avonturen van het jonge duo, die een Wolkeriaanse obsessie voor de dood ontwikkelen. Ze beginnen dode dieren en kruizen te verzamelen, waarbij het meisje heel grappig steeds hogere eisen stelt. De arme boerenzoon probeert zelfs het kruis van het altaar voor haar te stelen! Ondanks wat slapstick-achtige flauwiteiten is ook het boerenleven mooi getroffen, een leven waar een van de oudere zoons zomaar ineens dood kan gaan en moeder verzucht: oh had ik 'm maar wat eerder wat Castorolie gegeven.