Close Encounters of the Third Kind

Er zijn twee dingen die ik echt leuk vind aan deze film. Uno) Truffaut, die voor zijn doen capabel acteert, maar het is natuurlijk vooral stoer als eerbetoon aan een held van Spielberg en Duo) Dat Close Encounters eigenlijk totaal new age spirituele vredelievende sci-fi is, zeg Knowing, maar dan zonder neppe spanning. De kijker (of ik in elk geval) zit in het eerste half uur nog echt in de mindstate van die wezens van outer space zijn baaad motherfuckers. Helemaal niet! Ze houden van muziek, zoals bewezen wordt in de totaal absurde en heel lieve slotscène. Jammen met ruimteschepen, je moet er maar op komen. Eigenlijk onnodig dat die E.T.'s dan ook nog uitstappen. De menselijke personages in het verhaal zijn verder niet zo heel interessant, al is het mislukte huwelijk van de na een 'encounter' door ufo's geobsedeerde Dreyfus met zijn vrouw (Teri Garr) wel 'geslaagd'. Als hij haar en de kinderen vol enthousiasme meetroont naar dé plek, waar natuurlijk niets te zien is, zegt zij ergens tussen lief en vilein: 'I'm taking this rather well, don't I?'