Man Push Cart

Daarmee heb ik de drie van Bahrani gezien. Man Push Cart komt op mij over als een voorstudie voor zijn beste, Chop Shop. Laatstgenoemde is nog wat gestripter van ballast, geen overbodige backstory en flashback, geen matige soundtrack en door de vergelijkbaar hosselende kinderen (dvd's verkopen!) nog wat schrijnender. Man Push Cart is op zichzelf ook okee, mooi detail is dat de Pakistaanse immigrant in zijn thuisland of op zijn minst thuisstad een bekende muzikant was. En nu moet hij voor dag en dauw op om met een karretje bagels en koffie te verkopen. Al snel herkent iemand hem. De man zegt hem te willen helpen, maar hij buit hem toch eerder uit. Hij mag zijn huis opknappen, waar ie wel voor betaald krijgt verder, maar toch. Er ontstaat een ongemakkelijke vriendschap met een Spaans meisje van een ander (kranten)standje verderop, maar dat kan (zie flashback en backstory) niets worden en zelfs het straatkatje dat hij van de straat plukt gaat eraan. Au!