Alweer rijke mannen en gold digger-meisjes op luxe boten, kennelijk het ultieme screwball-thema. In de gold digger-categorie speelt Marilyn Monroe als
Viva Maria-achtige showgirl een van haar beroemdste rollen, met pruillipje en kinderstemmetje als het haar zo uitkomt, en gewiekst op de belangrijke momenten. Op mij maakte haar vriendin Jane Russell echter meer indruk. Een stoere brunette, die een heel stuk minder kieskeurig is. Zij zingt ook het meest frappante nummer - dit is een musical - omringd door de Amerikaanse olympische ploeg, in strakke vleeskleurige zwembroekjes. Een zeer homo-erotisch moment dat niet voor niets in
The Celluloid Closet ter sprake kwam. De liedjes zíjn overigens zowaar best leuk, lekker jazzy, over het plotje hoeft het daarentegen vanzelfsprekend niet te gaan. Aardige grapjes rond een oude diamanthandelaar en een piepjonge miljonair Mister Stafford the third, die laatste redt Marilyn onder andere nog uit een te krap raampje, waar ze met haar achterste in is blijven steken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten