Cold Fever

Curieuze IJslandse roadmovie, die langzaam maar zeker beter wordt. Een Japanse man reist naar IJsland, waar zeven jaar eerder zijn ouders zijn omgekomen bij een ongeluk. Hij moet bepaalde rituelen uitvoeren, waar hij eigenlijk helemaal geen zin in heeft. De hele eerste helft van de film maakt de man een chagrijnige indruk en hij is ook waanzinnig slecht in converseren. Het kan hem allemaal niks schelen. Hij rijdt in een aftandse auto en lang dacht ik dat ie zelfs geen kaart bij heeft. Wel mooi trouwens, een IJslands bordje bij een weg met de tekst: "Weet iemand dat je deze weg gaat volgen" De Japanner komt tal van maffe figuren tegen, maar ze boeien hem in elk geval niet. De kijker kan zich best vermaken, bijvoorbeeld met Lili Taylor als helft van een crimineel Amerikaans koppel dat gesprekken voert met sokhandpoppen. Cold Fever heeft de sfeer van Jarmusch en Hartley, de laatste nam ten slotte ook een film op in IJsland, en de matige elektronische muziek lijkt ook van zijn hand... Hoe de film het precies voor elkaar krijgt is onduidelijk, maar als de plaats van bestemming in zicht komt krijgt het toch nog wat. Een cowboycafé in het midden van nergens en kaarsjes naast een bevroren rivier.