Songs from the Second Floor

Ik baalde ervan dat deze tegenviel. Heb het gevoel dat ik niet in de juiste stemming was, terwijl ik You, the Living, eveneens van Roy Andersson, zo mooi vond. Songs from the Second Floor werd nog luider bejubeld, is bekender en ook een eerdere film, ik kan me voorstellen dat mensen van You, The Living zouden zeggen dat het meer van hetzelfde was. En toch, en toch, You, The Living is grappiger en vooral liever, optimistischer. Songs From The Second Floor speelt zich af tijdens een economische crisis. De enorme sets zijn asgrauw en de mensen zijn lijkbleek. Verder de bekende ingrediënten van poëtische teksten, absurdistische scènes die uit één shot bestaan en wat verwijzingen naar de nazi's. We zien een gek geworden dichter, een man die vastzit in een treindeur, een man die ontslagen wordt en een man die zijn eigen winkel in de hens heeft gezet en een eeuwigdurende file. Dezelfde winkelman komt later op een beurs waar een man hem jezuskruisbeeldjes aansmeert, die uit elkaar vangen waar je bij staat. Jezus zwiept met een hand heen en weer, slechte spijkers zeker en aan het eind liggen ze allemaal op de vuilnisbelt. (Vind ik ook een beetje voor de hand liggend intellectualistisch religie-bashen trouwens)