'Some people have no shame.' 'Some people have enough for everyone.' De
relaties die sommige mensen hebben, er valt bijna niet naar te kijken.
Fragmentatiebom Dance with a Stranger is een harde en realistische film,
maar ook een ongelooflijk irritante. Een koppeltje dat alléén maar
vecht, en van vernedering naar onvermijdelijk eindelijk wankelt. Ik werd
het snel beu. Het zit Rupert Everett nooit mee in 'stranger'-films –
denk aan The Comfort of Strangers – maar in dit geval maakt ie het er echt
helemaal zelf naar (en het helemaal zelf náár.) De 'tosser' vindt in
een 'knockers club' een Marilyn Monroe-blondine (Miranda Richardson). De
twee hebben niks gemeen. Hij kakt elitair, zij walmt naar lichte zeden.
Opposites attract. Dat moeten wij althans geloven na één seksscene. Hoewel
het klasseverschil nog wel enige Gatsby-potentie heeft, wordt de film al
snel een kibbelende bende. Het fraaie 'establishment' wordt maar
moeizaam als decor benut. Enkel wanneer de jaloerse Everett een LP ('cd
van jou, cd van mij') door midden breekt, komt de plaats tot leven. Als
derde wiel aan de wagen fungeert Ian Holm. Zijn crimineel foute snor is
zíjn pose. Hij heeft alles wat de bardame zou moeten willen, en dús niet
wil. Geld, tederheid, en goede zorgen voor haar zoontje. Daar heeft een
onberekenbare vrouw echter geen boodschap aan. Dansend door de
scherven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten