'Das Wetter wird sich
ändern'. Als de Apokalyps komt mag ie van mij met een Duitse K komen. De
K van Kafka. Profetisch onheil klinkt er meteen mysterieuzer (en beter)
door. Op de 'Via Mala' des levens kijkt een Depardieu-achtige
'waarzegger' naar de wolkformaties die door het rotslandschap schieten.
Popol Vuh tript er al jodelend wat psychedelisch bij, en Werner Herzog
is helemaal in zijn eigen sas. Deze vroege film is een van Herzog's
minst toegankelijke. Dat krijg je met dat Kafka-sfeertje. De uiterst
rustig gekaderde dorpelingen laten zich door de Ziener bezweren. (Herzog
beweerde zelfs dat ze wérkelijk gehypnotiseerd waren.) Ze gaan er in
elk geval onnavolgbaar van praten en dansen. De acteurs zullen wel bij
de zelf-expressieve Theater Therapie Gruppe Wien zijn ingehuurd.
Allemaal 'heerlelijke' mensen. Midas Dekkers-mannetjes storten zich in
het onheil. Ook een kop of twee uit 'Auch Zwege haben klein angefangen'
doen nog wat florijnen in het zakje. Begleid op de 'drehleier' zwieren
ze rond. De Dandy-rijkaard van het dorp denkt dat de Oplossing van Alles
in het aloude glasblaasambacht is te vinden. Eén van de meer erotische
ambachten mogen we wel zeggen. Er zat niks voor niks ook zo'n scene in
The Comfort of Strangers. Onder druk wordt alles vloeibaar en je bol de
wereldbol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten