maandag 3 augustus 2015

Dr. Jekyll and Mr. Hyde

'I'm beyond help!' Elke man kent het wel. Loop je weer je 'Mr. Hyde' achterna. Nooit geweten dat Jekyll and Hyde zó'n heerlijke foute metafoor was. Mamoulians flitsende filmversie staat nog altijd recht overeind. Het begint al met vier minuten in Lady in the Lake-stijl. Een film vanúit de ogen van het hoofdpersonage. Het zou inderdaad een smakelijke 'game' zijn. Een soort Leisure Suit Larry. Jammer dat de makers het niet de hele film volhouden. Dan hadden ze de transformatie enkel aan de hand van reacties van de tegenspelers moeten tonen. Nu barst Jekyll als de Hulk uit zijn shirtje, zijn huid wordt donkerder, zijn neusvleugels breder. Ja, racistisch is het wel. De exotische primitief als het seksbeest waar Londen voor siddert. Eigenlijk is de film leuker als Jekyll gewoon Jekyll is, en de seksuele hypocrisie om zich heen aankaart. Hij mag niet met het meisje van zijn dromen vrijen, pardon trouwen, althans niet snel genoeg, terwijl hij het wachten wel beu is. De zwiepende benen van Cockney-meisjes tikken als een tijdbom. De censuur zat te slapen (of had ook een pilletje ingenomen) want we zien zelfs een glimpje tiet. Mooi hoe in 1931 het opstropen van een maillotje nog gewaagd was, en ook meteen zo vóelt. En de professor? Hij knutselt in het lab aan een spetterende combi van Viagra en anti-depressiva. De bijwerkingen doen een dasje uit en 'm de das om.

Geen opmerkingen: