Hamlet

'Thou art a scholar - speak to it, Ludo.' Ja, eh, lastig hoor. Misschien is het 'out of my star', maar van de drie pittige grootheden Jazz, Mozart, Shakespeare, word ik van laatstgenoemde nog het minst enthousiast. Het blijven verbluffende woordkunstjes die je gewoon mee móet lezen. Misschien is het beter al die theaterstukken twéé keer te zien. (Dat treft, er staat nog een Hamlet in de NY Times 1000.) Dit is de Oscar-winnende versie van Laurence Olivier. Regie en hoofdrol. De man doet me qua uiterlijk wat aan Sting denken! Het geeft sommige scenes onbedoeld wat komisch. An Englishman in Denmark. Toch is het fanatisme van Olivier aanstekelijk. Hij heeft er wél zin an. Ik ontwaakte zelf zo rond de eerste confrontatie met 'de geest' van de vader. Met ruisende stem en dito beelden heeft de schim pure black metal in zich. Lijkt me iets voor Varg. (Geen idee wat zijn standpunt over de 'rotten state of Denmark' is.) Misschien kan ie dan meteen een zinnetje als 'Madness in great ones must not unwatched go' meenemen. Het epos wordt echt spannend als het stuk in het stuk Hamlet's rebellie definitief doet ontsporen. Zo'n meta-verdubbeling, het blijft eeuwig zijn Gadamer-magie behouden. Het slot slaat met de scherpte van een 'rapier'. De zwaardvecht-skills van Laurence Olivier mogen er wezen. Toch zeg ik (natuurlijk flauw), degenlijk.