zondag 16 augustus 2015

Suddenly, Last Summer

'Boys, between childhood and older.' Het duurt meer dan driekwart film voordat hét woord dan eindelijk, en héél voorzichtig valt. Jongens... Dát was wat de dichter zocht op die arme Europese stranden. Het begrip homoseksualiteit horen we niet. In welk jaar zou Hollywood dat hebben aangedurfd? Toch maakt juist het gedraai de film spannender. Eigenlijk wel een slim trucje van Tennessee Williams. Van zijn verfilmde toneelstukken is dit wel een van de mindere, en een van de babbeligste (actie werd lastig he...). Het intro is nog wel zeer filmisch. 'Koningin' Katherine Hepburn laat haar luxueuze villa zien. Inclusief 'zeldzame planten'-tuin. Het broeit er als in To Have and Have Not. 'En dit is de Venus Flytrap'. Freudiaanse symboliek met de diepgang van een iel blaadje. Montgomery Clift waait ook bijna weg. Hij had nog zeven jaar te gaan, maar lijkt hier op sterven na dood, alsof het licht van de camera 'm pijn in de ogen doet. De woorden strompelen zijn mond uit. Hij moet nochtans Amerika's beste 'neurosurgeon' voorstellen. Nee, geen operaties op de gay (dat is de verloren en verdwenen zoon), maar op diens dekmantel. Elizabeth Taylor mag weer alles uit de kast halen (inclusief badpakken). Van mij had het plot-inhoudelijk nóg wel wat gemener en gekker gemogen, maar de maffe Fellini-finale is in alle opzichten Europees.

Geen opmerkingen: