Deze
film is in zwart-wit om een spoiler te vermijden! Ook zonder
kleurenhint is het Hoe wel ongeveer duidelijk. Maar de Wie? Het eerste
half uurtje heeft Green for Danger nog helemaal niets van zo'n typisch
Brits potje Cluedo. Het lijkt eerder een Joon-Ho genre-combine.
Verrassend fris voor de forties. Zo zien we in de intro een stel artsen
en verpleegster aan een operatie. Door de mondkapjes en 'nurse gowns'
zijn ze allemaal nagenoeg onherkenbaar, en de vrouwen zijn duidelijk
geselecteerd op hun sexy ogen. Smeuïge Spaanse horror komt verdekt in
zicht. Maar even later vertoont de film dan weer vooral noir
trekjes. (Dáár helpt het zwart-wit zeker bij.) Een hoge pief van het
ziekenhuis wenst 'moraal'. Misschien heeft hij wel een puntje. Alle
artsen lijken het met alle verpleegsters te doen, of te willen doen. En
vice versa. (Of het dan een goed idee is om een jazzfeestje te
organiseren?) Maar net als de druk formidabel toeneemt, en er doden
beginnen te vallen, verschijnt een olijke detective. Idiotically pleased
with himself (zijn eigen woorden) keert de kerel de hele film
binnenstebuiten. Met de smug en de 'grijns' van Thomas von der Dunk
begint hij aan het klusje. Zijn one-liners zijn aan de matige kant, zijn
clowneske kalende kop is plots wel erg karikaturaal. Een lijkje meer of
minder wordt vrolijk weggefloten. Toch werkt het nét. Op een vreemde manier. 'Bobs for Allah!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten