Een filosoof als babysitter, hoe zou dat zijn? In Sitting Pretty worden
de kindermeisjes gek van het kroost. De suburban hel verzwelgt velen. Tijd voor
Spartaans-stoicijnse logica! Eigenlijk was het nooit de bedoeling dat
Lynn Belvedere een mán was, laat staan een wijsneus, maar laten we het
toch maar proberen. Het is een aardig uitgangspunt voor een Mary
Poppins-variant, al krijgen de kids uiteindelijk bar weinig aandacht.
Wie weet is dat de crux! Clifton Webb speelt zijn rol met de
uitgestrekenheid van Tati. Zijn pedante oneliners zijn ongeveer een half
uurtje grappig: 'Intoxication is a form of escape, often sought by the
mentally immature.' Stiekem is de chaos die aan zijn komst voorafgaat
leuker. Zo is er een babysitter van zestien met een oogje op pa! De
prachtige moderne mama Maureen 'O Hara wordt al jaloers, tot ze door pa
Robert Young de mond wordt 'gesnoerd'. De twee kussen sowieso veel. Het
valt op; in Hollywood kust men normaal enkel als er nog veroverd moet worden...
Scenariotechnisch is de aanwezigheid van de dorpsgek een missertje. Hij
is net als de filosoof een excentriekeling, en zijn typetje lijkt ook
teveel op hem. Het probleem? Wij moeten de roddelaar haten en de
filosoof bewonderen. Dat gaat wringen. Alsof dezelfde nare kunstjes wél
mogen mits ze kunst opleveren. 'I merely made a friendly observation.
Well, make it someplace else.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten