'Do you believe in love at
first sight?' 'No.' 'Me neither, that's why I intend to stay a while.'
Ouderwets malle wisecracks in deze Jeeves-variatie. (Ik neem ten minste
aan dat Wodehouse zijn boekjes destijds al had geschreven, deze film is
zó oud...) Het geciteerde geintje komt voor rekening van de baas van de
'manservant' Ruggles, wiens eigen humor natuurlijk een stuk meer
uitgestreken, opgevouwen en netjes in de kast gelegd is. Charles
Laughton mag dan een wat in de vergetelheid geraakte acteergigant zijn,
hij bewijst hier dat ie van alle keukenkastjes thuis is. Vadsig als
Thomas Acda en stuntelig als Monsieur Hulot droogkloot hij zich door een vakantieboekjes-scenario. Ruggles wordt naar 'a remote settlement'
geroepen, als zijn baas 'm vergokt tijdens een potje poker. Ruggles
houdt zoals altijd uiterlijk zijn cool, maar knijpt 'm toch: 'but sir
that is a land of... slavery!'. Niet dat u nu moet gaan denken dat onze
slaafse valet er vooruitstrevende opvattingen op na houdt. Aangekomen in
de Amerikaanse villa, komt hij meteen de zwarte huismeid tegen. 'Is
that a genuine blackamoor, sir?' Het zijn dit soort smeuïge 'meat
sauce'-verwikkelingen die de film gezellig maken (en houden). Maar er is
meer. Onder regie van Leo McCarey, sentimentalist pur sang, gaat er
natuurlijk ook wel een vochtig oogje of twee blinken als keurig bestek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten