'How's life in the kitchen sink, Georgy Porgy?' Bikkelen met een
grimlach. Het typische datesite-meisje Georgy heeft haar uiterlijk niet
mee. Te groot, te breed, te degelijk. Iedereen wrijft het er ook alsmaar
in. 'Doe wat aan je haar!' 'Doe wat aan die trui!'. Pas als Georgy de kids expressieve dansles geeft, kan ze zichzelf zijn.
Dan is ze ineens wél mooi. Zoals iedereen die zich goed voelt,
ongeacht uiterlijke kwaliteiten. Het is een van de kleine, lieve lesjes
uit deze fijne film. Een ander wapen van Georgy (Lynn Redgrave) is haar heerlijke,
cynische humor. En juist op dat vlak vindt ze een kompaan in de malle
Alan Bates. Hij mag dan de 'lover' van Georgy's prachtige huisgenote
Charlottte Rampling zijn. Maar wie is er nu eigenlijk écht lief voor hem. Met
wie kan hij écht lachen? Juist. Ik vond het tweetal een duo van Frances
Ha-allure. Eigenlijk heeft de film aan hen genoeg. In de zijlijnen
zoeken de makers echter – een tikkeltje jammerlijk – de farce op. James
Mason neemt zijn rol als suikeroompje wat al te serieus. Hij stelt een
heus contract op. Iets met benefits. 'Alles intact?' 'Yes, I am queen of
the fairies.' Het vadertje van Georgy (tevens de butler van de
rijkaard) staat erbij en kijkt er naar. Zwijgend als Peter Winnen in Dit
Was Het Nieuws. Gelukkig maken anderen vele grappen. In de 'maternity
ward', vraagt een kerel: 'How long?' '8 weeks!?'. Dat wordt handwerk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten