Terug in de tijd met dit heerlijke mallemoesje van een noir. De
setting alleen al. De reusachtige 'mediamarkt' van een
tijdschriftentycoon. Door de obsessies met klokken lijkt het gebouw wel
Tatlin's Tower. Op elke verdieping een ander magazine, maar allemaal
onderdeel van het snode masterplan van Charles Laughton. Dit is zíjn film.
Dikker dan ooit, vileiner dan ooit, en met een kittig opplaksnorretje.
De magnaat heeft – heel communistisch – overal afluisterapparatuur om
zijn medewerkers onder controle te houden. Eén van hen is Ray Milland,
de poor man's Cary Grant. Hij zou zó graag eens op zijn honeymoon gaan.
'With a 5 year child'. Er is altijd wat tussen gekomen. Zo ook nu. In
die echte noir-traditie is het écht niet uit te leggen hoe het plotje wordt
opgezet. De informatieverdeling is hilarisch wazig. In elk geval gaat
Milland mokkend aan de wandel, komt hij een potentiële femme fatale
tegen, die zijn hand leest. 'I see a mysterious woman entering your
life', waarna ze prompt uit het verhaal wordt afgevoerd. Meer madame
McGuffin dus, en eigenlijk zelfs dat niet, want daarvoor dient een
schilderij. (Het geeft de film de kans de kunstwereld lekker belachelijk
te maken.) Probeer het niet te volgen, volg gewoon de pret. Laughton
nipt heerlijk vulgair van zijn koffie, en kijkt toe hoe de Kafkaeske
raderen van de klok beginnen te malen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten