'Keep
selling prejudice.' Wat een week om deze film te kijken. Of zou élke
week geschikt zijn? De confederate flag wappert in South Carolina, en
een blanke racist schiet negen zwarten dood. Hoe zou dat toch komen?
Amerika... Het is ook wel vreemd om je land te smeren met een
Burgeroorlog. Waar de ene partij aan de goede kant van de geschiedenis
staat, en de ander... Ik weet het niet. They Won't Forget (uit 1937)
begint met de zuidelijke Memorial Day. Het herdenken van háár doden. Een
noordelijke leraar krijgt een veeg uit de pan van de rector. Zijn
pupillen lachen. Eén van de meisjes (een zestienjarige Lana Turner) gaat
op weg naar een date 'onder het standbeeld van General Lee'.
Rondborstig en bh-loos weet de veteraan-filmkijker: die maakt het niet
lang. Wie zou het gedaan hebben? Men pakt eerst maar gewoon de
gebruikelijke 'negro' op. Zijn trillende stem jankt een hele film lang
aangrijpend. 'I didn't do it, I didn't do-o-o-' it. Het is bijna opera.
'Gelukkig' voor hem heeft de DA (een geweldig fanatieke James Rains)
ambitieuzere plannetjes dan zo'n 'simpele' oplossing. Aangever Otto
Kruger is perfect als roeptoeterende cynische journalist. Een lang
verhaal kort, dit is één grote Randy Newman-song. Intens geacteerd en
met een verbluffend einde. Zo moedeloos zie je het zelden bij de grote
Hollywoodstudio's. Toeval?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten