'Build shrines to worship the mirror.' Geritsel van jonge herten langs
de takken van het oerbos, dat kan in elke goede sprookjeswereld maar één
ding betekenen. Inderdaad, binnen dertig seconden heeft Zieneres Himiko
een potje solar plex-sex. Haar orgasme vormt het begin van een
Jodorowsky-achtige trip. Moeder Aarde meets Yosojiro Bosman. Een
Ronin-buitenslaper verleidt de Japanse sjamaanprinses. Of zij hem? Beide
raken in elk geval bevangen, en buiten-zinnig. Het decor binnen in het
paleis houdt het ook allemaal lekker primair, met een freudiaans rood
& wit minimalisme. De White Stripes in looks én thematiek... 'Je
bent mijn zus!'. De mannelijke monarchen (met meidenstaartjes) hebben er
flink mee te stellen. Toch had de actie van mij nog wel meer in dat bos plaats mogen vinden. Shakespeariaanse intriges vol dubbel speak en
slangentongen zijn daarmee vergeleken vrij gangbaar. Nee, dan de uitdossingen! Voor de
corpse paint zou een Noorse black metal-held zich niet schamen. De
lugubere lijken, lijken Michael Jackson's Thriller geïnspireerd te
hebben. Op dat moment is de film veranderd in een meta-metafoor,
inclusief alles transcenderend einde. Het land van de rijzende zon
implodeert en het Westen penetreert. De prinses transformeert tot een
druppel bloed op een maagdelijk wit laken. 'The time has come for a
visible god.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten