''Everybody in town is squeezing me for money.' Een man met zóveel gel
in zijn gitzwarte haar, dat de koffiemachine erin weerspiegelt? We
moeten in een klassieke noir zijn beland! The Breaking Point doet To
Have and To Have Not van Heminway nog eens over, nota bene nog in de
glorietijd van de film noir. Een handig voordeel aan het genre: ondanks
de legendarische titel herinner ik me bar weinig specifieks van die eerste
adaptatie. Anders geformuleerd, de ingrediënten zijn toch altijd hetzelfde.
The Breaking Point vermaakt dus met scheepsladingen innuendo's en een
femme fatale die een eitje kan breken. Niettemin glinstert hier ook een
meer weemoedige specialiteit van Michael Curtiz. 'Cappie' John Garfield
heeft plain troubles, maar juist zijn plain wife Phyllis Thaxter geeft
de film iets extra's mee. Een tragisch verlangen. ('I can think about
you any time and get excited.') Gelijke delen onderdrukte lust en
twijfel. Ik verwachtte het eigenlijk niet bij macho Hemingway, maar het
portret van de wanhopige housewife ontroert. Ook het medeleven met de
'allochtoon' voelt oprecht. Berooide visser Garfield heeft een
Afro-Puerto Ricaanse matroos (Juano Hernandez) die hij als gelijke
behandelt. Donker gestemd gaat de scheepsmaat een hartverscheurend einde
tegemoet. En hij niet alleen. Het laatste shot. Bittere eenzaamheid on
the waterfront.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten