'My therapist told me, that I'm not unusual at all.' Male sexist
Hitchcock was nooit voor de poes. In postmoderne tijden verandert de
zaak. Anna Biller toont zich een ware auteur, met een dikke knipoog. Ze
deed haast alles zelf. (Harpmuziek, schilderijen...) Met The Love Witch
construeert ze een funky old school wereld, vol smokin' hot female
fatality. Vandaag is rood de kleur van het leven. Rode auto's, pakjes,
tampons. (Doh!) Hoofdschuddend grijnzend laat de mannelijke kijker zich
meevoeren op deze prikkelende trip. Samantha Robinson vertolkt de
hoofdrol met bakken ironie (en bakken plamuur op haar gezicht). Te
midden van Freudiaanse hertjes en Joanna Newsom-meisjes ontdekt ze haar
speciale superpower: S-E-X. 'Bright blessings!' De moderne heks in een
retro-wereld – of is het omgekeerd? – toont ons iets wat altijd
hetzelfde zal blijven. De bereidwilligheid van De Man om zich voor De
Vrouw in ieder mogelijk risico te storten. Zelfs als alle signalen op, inderdaad, rood
staan. Een goed stel tieten verstopt onder rete-lang Alanis
Morrissette-haar blijkt weer genoeg. Twee lange uren leren we zo
sardonisch-feministische lessen. Alle mannen in de film zijn dorks van
het Married With Children-type. En het allerslimste is... De bewust
belachelijke film blijft sexy. Dan voel je je als man dus echt een oen!
Touché. Point made. 'Merry meet!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten