'Should a burden on society like you be talking?'Een manga-kerstfilm,
dat betekent flikkerende lichtjes en lichtvoetige flikkers. Disney-trucs
verhullen hier tevergeefs volwassen woorden en daden ('He's just a
homeless homo'). Het grinnik-plotje heeft men wél uit de Droomfabriek
geleend. Drie bums and a baby. Een alcoholist, een weglooptiener, en een
travo. Vooral laatstgenoemde gaat helemaal los. Hij/zij heft nog net geen
opera aan, maar The Sound of Music telt ook... De anderen: 'Nooit van
gehoord.' De helden vinden na een kerstuitvoering een baby in de trash.
Drie gegroefde Dragon Ball Z-koppen trekken drie verschillende standjes.
Aan de sjouw met het krijsende kerstcadeau verdwijnt hun restje geld als
sneeuw voor de zon. En sneeuwen doet het uiteraard, totdat ze verkleumd
op de begraafplaats naar 'offerings' moeten speuren. Dat hoef je in
Nederland niet te proberen. In het begin moest ik intunen op de gekende
manga-stijl. Alles maximaal. (En Harry Merry-gepingel op de soundrack).
Soms wordt dat vermoeiend, maar een keirin-referentie helpt, en gelukkig
verschijnen er yakuza. Dat had de film net even nodig. Daarna volgt de
glijbaan naar beneden, richting maximale emotie. Het rollende
traan-moment stelt niet teleur, in fact, er zijn er meer. Hoeveel
clichés de film ook bevat, in brul-sentiment excelleert ie. 'We even
checked unidentified corpses.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten