'Je gebruikt de minutenhand nooit.' Blaas een partijtje feestjesjazz
mee, lekker met losse handen. Il Sorpasso begint als Antonioni in een
vrolijke bui. De apocalyptisch uitgestorven straten van Rome worden
opgeschrikt door scheurende banden. De grootste roeptoeter vormt de
held van deze film. Hij palmt met veel panache een stastokkerig studentje
in. Henry Fool en zijn bleke kompaan vertrekken voor een wanderfilm by
car. Mijn favoriete genre! 'Senza programa'. Op de Ferrragosto feestdag
blijkt het vinden van sigaretten geen sinecure. Honderden kilometers
lang spatten de kleuren er daarom vanaf (en dat in zwart-wit.) Een
auto-lp-speler begeleidt de queeste van het tweetal. Af en toe last de
brave Trintignant een rustpuntje op voice-over in. Een goed voorbeeld
hoe zoiets wél kan werken, want hij praat werkelijk tegen zichzelf, en
niet tegen ons. De tijd verglijdt intussen met typische
vakantieproblemen. Vastlopen in toiletten, discussies over Ruimterecht.
(Voor mij de ware titel van de film.). Bijna onvermijdelijk loopt het
scenario – net als de arme student – vast in herkenbare
besluiteloosheid. Maar ach. Een Italiaans pareltje heeft die vaste
elementen nodig. Het grote landhuis - in verval. Een strand met een bijna
treurigstemmende hoeveelheid mooie meisjes, en het einde als Einde. (Do
the Twist, in katholieke style.) Maestrowerk. 'Ik stonk 3 dagen naar mottenballen.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten