'Have you ever fucked a Jap?' Ook de nieuwe dokter van een klein eiland
wordt als 'distinguished citizen' enthousiast door de burgemeester
begroet. De sfeer is meteen Griekser dan Grieks, met mannen zo lelijk
als Socrates, en hun dronken sirtaki op de dansvloer. Op het eilandje
valt geen reet te doen in de winter; iedereen wacht op augustus. Van mij
had de film wel wat langer in die lege tijd mogen blijven, wanneer de
plattelandsgrappen werkelijk als een tang op een varken slaan.
('Wagonladingen pussy komen eraan!'). Wél ben ik – zoals bekend – 'pro'
late openingstitels. Na twaalf minuten plaatst de film zo de cesuur,
richting zonnebrand. De depressieve dokter denkt zichzelf opnieuw uit te
vinden. White as a sheet, op de klanken van Martha's Echo Beach. In de
zomer wordt het eiland een marktplaats in eigenwaarde. Wie kan ik nog
neuken? De wetten van de one month economy worden flink genivelleerd
door gigantische hoeveelheden drank. Zelfs de dokter vindt een jong
groepje schonen. Al snel sluimert een impotente trip. Steeds sneuer
zoekt de doc bevestiging dat hij het nog kan, steeds vaker verschijnt
hij als Jack Nicholson in the (sun)Shining. De harige kinderhand van de
dokter is snel gevuld, maar wil ook altijd meer. En wie het kind één
vinger geeft... Een Fa reclame goes horribly wrong. 'It's not funny
anymore.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten