'Waarom lach je?' Chagrijnige visserstandjes, onder leiding van Kim
Ki-Duk. The Net is uiteraard een visnet, Kim excelleert ten slotte in
duistere sprookjes vol vishaken op ongehoorde plaatsen. Maar zien we
daar een portret van de Grote Leider(s)? Dat verandert de zaak
totalitair. Ik houd de laatste erg van politieke 'satires', en Kim doet prima mee met zijn El Ciudadano Norte Koreano. Na wat slapstick rond
een motorboot, is het komisch gehalte overigens wel meteen op! Een
Noord-Koreaanse visser belandt aan de verkeerde kant van de vislijn.
Zijn zuiderburen vertrouwen de primitieve Wildeman voor geen cent. De
angst voor Noord-Koreaanse supersoldaten zit er diep in. Al snel lijkt
The Net meer op Vestdijks Pastorale 1943, dan het intro ooit deed
vermoeden. Eindeloos herhaalde oneindige verhoringen (schrijf je hele
verleden op.) De sympathie van Kim ligt bij de Gewone Gepiepelde, met de
eenvoudige, soms wat hypocriete boodschap van het Klein Orkest. 'Is
life that hard in a free country?' Bovenal betoogt Kim dat de menselijke
maat uit het oog wordt verloren. Zelf heeft hij daar ook een handje
van, maar het spiegeleinde maakt veel goed. Kim vindt in zijn
uitgesponnen sadomasochisme een actiefilm-schwung. Fuck komedie! De
visser lijdt aan Orpheusiaanse kwellingen. Niet (om)kijken in naam der
Staat. 'Now smile, proudly.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten