'In the shadows of millionaires.' Eerst een bekentenis, ik zit de Duitse
Netflix-productie Dark te kijken. Nog even, en ik heb godbetert een
abonnement! Gelukkig is daar iBoy om me ervan af te houden. Een
Net-flick van speelfilmlengte, maar bovenal een teken dat die lui nog
héél wat te leren hebben. Zoals altijd zit het met de stijl wel snor,
geld zat ten slotte. De FX zijn cool, en zelfs functioneel. Een
standaard rattige Engelsman ontdekt na een akkefietje zijn superpowers.
Hij heeft wi-fi in zijn hoofd! De jongen heet Tom, en daardoor zat ik
toch een tijdje op een update van de musical te hopen. (Maar dan met
dubstep.) Dat valt tegen. Enkel de eerste tien minuten heeft het
verhaaltje de schwung van, zeg, Submarine. Daar valt ook de leukste grap
te noteren. Tom's grootmoeder schrijft namelijk 'romance novels'. ('He
unbuckles his belt and releases his engorged...'). Brainiac gaat er snel
vandoor. Hij durft niet eens aan de 'diamond' van zijn vriendinnetje
Lucy te dénken. Na de plotwending, krijgt hij desondanks last van Mr.
Robot-achtige grootheidswaan. Tommy wordt iBoy, de Batman van de buurt.
Wat rest is een basiscursus scenarioschrijven. Voorspelbaar van de
tiende tot de laatste minuut. Een mindfuck zonder enige psychologie, je
moet het kunnen. Iets voor een serie. 'Never been a victim, doesnt feel
right.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten