vrijdag 13 juli 2018

I Don't Feel at Home in This World Anymore

'Massage room, clear!' Location apps geven filmscenaristen tegenwoordig letterlijk richting. Dit is vlak na The Square al de tweede film die het plot laat voortdrijven via zo'n McGuffin. Hier wordt de laptop van een arme verpleegster gejat. Zij schakelt wél de politie in, maar die doen uiteraard niks. Die apps bestaan met een reden... De vrouw beleeft haar eigen Falling Down-moment, en neemt het heft al sorry-zeggend in eigen handen. Zo switcht de film binnen een half uur van indie schmindie naar bizarre genrefuck. Een melange van bruut geweld, Solondz-achtige komedie, en een restje mumblecore-melancholie. De antidepressiva van de vrouw zijn immers ook verdwenen! In haar queeste wordt Melanie Lynskey bijgestaan door Elijah Wood. Hij heeft vast nog altijd spijt van die Ene Film, maar is op dreef als Zen-metal-kerel, rocking Saxon-shirts. Het tweetal wordt onder meer tegengewerkt door een Fagineske schurk die op Mark E. Smith in zijn laatste fase lijkt. Het moge inmiddels duidelijk zijn, de chaos is postmodern compleet. Zo'n twintig minuten voor tijd dacht ik het zowaar te snappen. Dit moest de handtekening van Jeremy Saulnier (van Green Room en Blue Ruin) dragen. Helaas, de aftiteling vermeldt ene Macon Blair, maar guess what? Hij acteerde in precies die twee films. Uitzinnig en vaak vermakelijk. 'Actually I need the power cord.'

Geen opmerkingen: