'Massage room, clear!' Location apps geven filmscenaristen tegenwoordig
letterlijk richting. Dit is vlak na The Square al de tweede film die het
plot laat voortdrijven via zo'n McGuffin. Hier wordt de laptop van een
arme verpleegster gejat. Zij schakelt wél de politie in, maar die
doen uiteraard niks. Die apps bestaan met een reden... De vrouw beleeft
haar eigen Falling Down-moment, en neemt het heft al sorry-zeggend in
eigen handen. Zo switcht de film binnen een half uur van indie schmindie
naar bizarre genrefuck. Een melange van bruut geweld, Solondz-achtige
komedie, en een restje mumblecore-melancholie. De antidepressiva van de
vrouw zijn immers ook verdwenen! In haar queeste wordt Melanie Lynskey
bijgestaan door Elijah Wood. Hij heeft vast nog altijd spijt van
die Ene Film, maar is op dreef als Zen-metal-kerel, rocking
Saxon-shirts. Het tweetal wordt onder meer tegengewerkt door een
Fagineske schurk die op Mark E. Smith in zijn laatste fase lijkt. Het
moge inmiddels duidelijk zijn, de chaos is postmodern compleet. Zo'n twintig
minuten voor tijd dacht ik het zowaar te snappen. Dit moest de
handtekening van Jeremy Saulnier (van Green Room en Blue Ruin) dragen.
Helaas, de aftiteling vermeldt ene Macon Blair, maar guess what? Hij
acteerde in precies die twee films. Uitzinnig en vaak vermakelijk.
'Actually I need the power cord.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten