maandag 23 juli 2018

The Manchurian Candidate

'These are only theoretical.' Remakes, ik snap de verleiding goed. Als alle verhalen toch hetzelfde zijn, waarom dan niet gewoon herhalen. In dit geval werd ik over de streep getrokken door Jonathan Demme én een herinnering. Demme zou vast de joie de vivre in de malle thriller kunnen (her)vinden. Bovendien stond me van het origineel een scene bij, met een vrouw verkleed als speelkaart. (Two of my favorite things!) Niks van dat, uiteraard. Niks van beiden zelfs. Demme heeft de boel serieus naar de moderne tijd gebracht: Koeweit, PTTS, NSA. Een heel stel zwarte acteurs (onder wie hoofdrolspeler Denzel Washington) maakt hun entree. Zo loopt de remake stoer op het nieuwe Hollywood vooruit. Qua plot is de film juist ouderwets. Veel staaltjes Freudiaanse psychedelica en een Clintoneske Meryl Streep als castrerende moeder. Streep speelt zo'n koude bitch dat ze zelfs een ijsklontje vermaalt. Maar ze moet wel: 'Where are all the men anymore?' Als vampier-narcist houdt ze alleen van haar eigen 'kloon', haar zoon. Op de beste momenten voelt het scenario daardoor als een DePalma-film, of een mindere Get Out. Had Demme het komische gehalte nog maar wat meer opgekrikt. Uiteindelijk gaat het toch van rambam in de paranoiastaat. Snel naar de bieb! 'You are to resume your medication. Right now.'

Geen opmerkingen: