'I changed my mind bitch.' Bijna alle babysitter-films neigen naar male framed fantasies, google de posters zelf maar. Hop, daar gaat weer
een shirtje omhoog. Deze Netflix-productie vormt geen uitzondering,
maar toch niet helemaal op de manier die deze kijker verwachtte.
Aanvankelijk lijkt er niets aan de hand. Een sukkeltje leeft in een
wereld vol dorky humor, de ene witz nog geslachtsgedeeltelijker dan de
ander. Het lichtpuntje van zijn bestaan? The Babysitter. Een strak
gebotoxte Jessica Simpson-look-a-like. Every fourteen year old's first
wet dream. Maar net als het een beetje sexy – of nou ja, lichamelijk – dreigt te
worden, volgt een heel brute, en even zo fysieke wending. Tarantino!
Natuurlijk. Je kan je inmiddels afvragen hoe de filmwereld eruit zou
zien, zonder diens invloed. De man die het vlees snijdt heerst
universal. Regisseur McG (een naam voor commerciële tijden) laat een
team aan nationaliteiten opdraven om de knaap, politiek incorrect te
fileren. Zo incorrect dat het soms wel weer grappig wordt. Natuurlijk
biedt de Chinese babe van het stel onze jongen een cookie aan! Op één
niveau blijft de film echter Amerikaans toch braaf. De seks. Wel
constant zaadvragend kijken, maar intussen enkel zaad doden. Geen
geknijp in doorboorde tieten, geen necrofilie. Een voor de hand liggende
kans gemist. 'No dude's gonna motorboat these.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten