'Dat zijn dingen die de wetenschap níet kan verklaren.' Dr. Ratio moet
in deze gniffel de gniffel-giallo de strijd aangaan met de Romantische
dorps-omerta. Vanzelfsprekend vallen er vittimas bij de vleet, en waren
er Boze Geesten rond. Mario Bava – zelf ook een legende – begint zijn
film nog opvallend serieus. Met veel liefde en rust schept hij een
Italiaans-Victoriaanse sfeer. Overal spookhuis-locaties, en een
overdosis rook op het kerkhof (Ed Wood be proud). Een net-gearriveerde
dokter zoekt naar de dorpsherberg, en merkt al snel dat de bewoners iets
voor hem achterhouden. Puur Kafka dus, een afdaling in gematerialiseerd
Onbehagen. Erg lang houdt Bava deze mindfuck helaas niet vol; of beter, krijg
ik het niet voor elkaar een en ander door-te-denken. De spectaculaire
gastrol van Tommy Wieringa als 'burgomeister' leidt daarvoor teveel af.
Amusant blijft het dus wel, al wordt het dus snel gewoner in
rariteiten. Schurken die als laatste woorden nog een zwik uitleg
schreeuwen... Genialiteit en schooltoneelniveau wisselen elkaar iedere
paar seconden af, terwijl de dokter naar Het Slot trekt, Villa Graps
(Grab, duh!) geheten. Helemaal alleen kan hij het daar niet af, tussen
alle cirkeltrappen en ciliciums. Een opper-Witch staat 'm bij.
Uiteindelijk komt hij echter oprecht creepy zichzelf tegen. Zo mag ik
het graag zien. 'De dood regeert hier.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten