Hostiles

'Those were good days.' Amerika en haar natuur van geweld, dat werkt in een western. Hostiles is er een uit het boekje. Van de 'injun killer' tot de trein, alle elementen spelen hun rol. Eerst lijkt de film zelfs ouderwets te 'durven' zijn, met een Searchers-setup, of beter geformuleerd, het Searchers-racisme. Christian Bale speelt een oude soldaat die nooit anders heeft gedaan dan indianen uitmoorden, of naar een concentratiekamp verslepen. 'I was just doing my job.' Zijn maat, daarentegen, raakt al bevangen door 'melancholia', het moordwerk slaat naar binnen. Het was interessanter geweest wanneer de 'captain' níet veranderde. Stug, en voor zichzelf zuiver naar een troebel einde denderde. Uiteraard blijft dat scenario uit, en al snel laat zelfs hij een paar politiek correcte traantjes. Op spirituele verzoeningsreis komt hij – nog een klassiek element – de moderniteit tegen. 'I'm afraid my wife has become a champion of the oppressed.' Heel langzaam en heel duidelijk verschuift het zwart en het wit. Op momenten in een aardig malickaanse stijl. Toch moet de 'forgettable' film het vooral van de blokjes suspense hebben. Aan het eind krijgt zelfs de actie wat majestueus. Vergeeft de indiaan hem? Of vergeet 'cap' zichzelf via het indianenritueel? Wat nu echt eens moet – een indianenfilm met alleen hún expressievormen. 'It goes to show things things have changed.'