skip to main |
skip to sidebar
'It's interesting to see things from a new vantage point.' Ik voelde het bij de titel al. Iets klopte hier niet. Inderdaad, dit is de filmblunder van het jaar. De mijne. The Kindergarden Teacher her-maakt een sterke Israëlische film van een paar terug. Haast hetzelfde, dus helemaal overbodig. Moet ik daar nou een negatieve recensie over gaan schrijven? Zo blasé. Ditmaal speelt ster Maggie Gyllenhaal de groep drie-juf. Zelf heeft ze kids van middelbare school-leeftijd, wat ook al niet goed kloppend voelt. Technisch gezien kan het best, maar in spirit. Oudere kids doen je verouderen, om het grof te stellen. 'It's good, Lis.' Qua setting blijkt de verplaatsing merendeels een minpunt. In Israël is elke stap een politieke daad, sluimert grens-gevaar. Zolang de 'Ander' buiten beeld blijft, werkt het in New York nog wel. De gegoede kaste van Israel en Amerika verschilt eigenlijk nauwelijks. Een pseudo-progressiviteit, opgesloten in de eigen cocon. Als middenklasse-moeder valt Maggie voor de kunst, en het talent dat ze niet heeft. Ze vindt haar Indiase goeroe, in haar eigen klas. Opmerkelijk genoeg doet de Amerikaanse versie stukken minder thrillerig, en minder geschift. De film waarschuwt voor een gebrek aan nieuwsgierigheid, iets dat totalitaire staten graag afdwingen. Maar wat tonen de luie makers ons zelf dan? Een kinderdutje. 'Loneliness, is still time spent with the world.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten