Jeune Femme

'Raad eens wie ik ben? Amy Winehouse.' Een jongedame heeft last van l'amou-ren de gekte ervan. Doorgedraafd belandt ze 'un peu nerveux' op de eerste hulp, een opname dreigt. Even later is ze alweer weggerend. Terug naar die verlopen relatie. De Adjani-exercitie van Laetitia Dosch mag er zijn. Fysiek en intiem, de hele mikmak van het niet los kunnen laten. Met een puberale fuck the world-mentaliteit valt het haar bijzonder zwaar het volwassen leven te leven. Alleen en vereenzaamd in Parijs. Met het belangrijker worden van die locatie, verdiept en verdappert de film, en trouwens ook het hoofdpersonage. De grootste Franstalige cineasten worden door regisseur Leonore met veel talent aangeroepen, voor haar eerste jazzy stadsfilm, waarin de vurige vrouw eigen benen moet vinden. Gezond voor zichzelf gaat kiezen, met het stoere individualisme van Gil Evans. Er zijn mee- en tegenwerkers, zoals een gefakete goede fee, een collega op het werk (in een onversneden 'bar a culottes). Ook mooi is haar tijdelijke onderdak. Diep weggestopt in de laatste kier van een eindeloos (oud) gebouw, als een hermansiaanse Au Pair. Met moeder blijft het behelpen, hun stiltes zijn van een hyperventilerende kortademigheid. De totale grote mond-chaoot weerstaat alles. Je wilt ze echt niet in echt meemaken, maar ze zijn zo heerlijk echt in films. 'C'est fou ou du bon sens?'