The Third Murder

''Slachtoffers denken dat ze alles kunnen maken tegenwoordig.' Zou Kore-eda elk onderwerp stemmig kunnen maken? De Japanner gooit het hier over een andere boeg. Zijn film begint met een moord, en eindigt met een rechtszaak, de gebruikelijke elementen van een policier. Agenten krijgen we echter nauwelijks te zien, het verhaal veronderstelt dan ook bar-slecht politiewerk. Een stel keuvelende advocaten neemt de speur-rol over. Hun beroepsgroep wordt lekker filmisch getroffen. Alle Hiddema's strak in het pak, alsof ze zich kleden naar de verwante Paul Newman-prent The Verdict. Het zal voor niemand als een verrassing komen dat Kore-eda alsnog family spirit vindt. Vaders en zonen. De micro-situaties worden ditmaal echter doorkruist (belangrijk woord!) door Dostojevski-logica. Hoeveel begrip moet men opbrengen voor een moordenaar? Wat scheidt hem van de massa? Het zijn weinig originele vragen, die gebukt gaan onder christelijke symboliek en enkele cliché-shots. Kore-eda lijkt plots een Europese filmmaker in een Amerikaanse genrefilm. 'We must object the facts.' Hij vindt zichzelf pas terug wanneer advocaat en 'dader' elkaar mano a mano in de ogen kijken. De Rashomon-verwarring slaat toe. Sloom, maar secuur peilen zij het onpeilbare, de 'Oosterse' oplossing. Galant als die pakken. 'Wat bedoel je precies met misschien.'