Sweet Country

'What is man that thou art mindful of him?' In reine komen met het modderige verleden, het zal ook Australië wel nooit lukken. Hooguit wordt het koloniale verleden vergeten – opgezogen als een boiled lollie, net zoals weinigen in Nederland nog aan Nederlands-Indië denken. Sweet Country brengt het typische koloniale verhaal, met toch altijd weer die classic Conrad vibes. Lonely whites in a vastly 'wildness'. Handenvol malickiaanse flashback-cuts profeteren premonities. Echo's wensen en schaduwen. Die flitsen werken goed, als een filmische Faulkner. (Het stukje splitscreen doet ook aan de As I Lay Dying-adaptatie van Franco denken). De whitefellas rommelen, de aboriginals ondergaan. Net toen ik ging denken: is er eigenlijk wel eens een film geweest over hun 'Verzetsmoment', lijkt dit 'm te worden. De opstand van jong en oud tegen de achteloos racistische bazen. Vieze Fur wordt weggeblazen! Jammer genoeg switcht de film meteen, en focust op de 'I am the Law'-reactionairen. Het scenario verandert in een wat droge outback western. The Searchers op pad in tribal land. De landschappen zijn van de hand van Rothko, met depri waanzin achter ieder eindeloze horizon. Het probleem blijft dat het zo meer over jagers dan opgejaagden gaat. Er is geen jacht zonder jager, maar er is best een film, lijkt me zo. 'Why did he chain him up?'