American Animals

'If this is how Spencer remembers it, let's go with it.' Heistfilm, sheistfilm. Wie fopt wie, en met wiens instemming? American Animals goochelt met een gedeconstrueerde vertelling. Dat is altijd fijn, presents inside multiple pasts. Vier gozers bedenken een overval, en voor ze het weten, voeren ze 'm uit, en bestaat deze film. De werkelijke overvallers, staan er namelijk bij, en kijken hoe de acteurs het doen. Mooie gimmick, en met veel goede wil een betrekkelijk lichtvoetige uitvoering van In Cold Blood. (De moeder aller Amerikaanse crime reconstructies, en trouwens evengoed een werk met darwineske ondertonen). Wat wil het geval? De jongen pogen een paar oude boeken uit een bieb te gappen 'I have the Darwin.' Ze bedenken een Sabotage-snorren-vermomming, en gaan aan de slag. Valt dat even tegen! Een robbery plannen aan de hand van films (want zo uber-meta gaat dat dus) is nog leuk, maar improviseren 'on the set'... Dat blijkt andere koek. Ondertussen peinzen de talking heads over hun lege levens. Het idee voor een overval 'om nog iets van hun avond te maken'. De sfeer heeft wat van bildungsdrama's als A Guide To Recognizing Your Saints, al kan dat door de New York Groove komen. En net toen ik dacht, iedereen spreekt hier, behalve de ware grenswachter. Spreekt ook zij. Gelukkig maar. 'I think it's a dangerous line to cross.'