Shoplifters

'Kijk uit ouwe tang, straks vat je nog kou.' De rijke kleuren van Kore-eda, het werd tijd dat ik ze in de bioscoop ging bekijken. Op het grote scherm viel me meer dan voorheen Ozu's invloed op. De shots die kleine kamertjes binnen koekeloeren. Of zit het toch anders, is Japan an sich gevormd naar Ozu's cinema? Een surrogaat-familie Shoplifters drijft hier in elk geval weer mee op de seizoenen. Vader 'Fagin' (Lily Franky) heeft zijn troep van baantjes-sukkelaars nauwelijks onder controle. Op elkander gepropt bij oma in haar anderhalf kamer-flatje. In een van de vele fijnzinnige shots kijken ze met zijn allen naar het vuurwerk, naar de horizon die ze nooit zullen bereiken. Op thematisch vlak gebeurt er weinig nieuws. Een 'aangenomen' zoon leert zijn 'afgeleefde' vader waarderen. En afscheid nemen, dat kunnen Japanners. Met gepaste afstand, en, op zijn tijd, gepaste gevoelens. Afgepast eten, zit er echter niet in. Wat een onwaarschijnlijke hoeveelheid gaat 'r hier naar binnen. Dat zorgt wel voor een lollige cut van boys talk naar een mais-stick, waar dan ook nog een plastic zakje om heen gaat – het moment deed me aan een Project Pat-lyric denken. In de finale volgen verklaringen, die voor ongeloofwaardigheid zorgen. In het ongewisse kan alles. Mag alles. Laat Kore-eda eens een sensuele vrouwenfilm maken, vrijgevochten van de familie. 'Morgen is er weer een dag.'