The Favourite

'He had charm to burn.' Lanthimos on a roll, mensen. Als je zo'n goede film na The Killing of the Sacred Deer kunt maken, en dat nauwelijks een jaar later. Wow. The Favourite is zijn eigen Barry Lyndon, een nét niet gewoon periodestuk ontdaan van weeïge romances – liefde steekt als een krab – en sentimentele orkestraties. Veelal doemt de soundtrack in korte noten. En anders heeft Handel nog wel wat fijnzinnigs in huis. Ik wachtte vergeefs op zijn cameo. Of was hij toch de volgevreten man die bekogeld wordt met sinaasappels? Het is een van de absurde intermezzi, in een wel wat te lang verhaal, vervuld van kokette spanning. Het strijktrio Emma Stone, Rachel Weisz en Olivia Colman levert topwerk. Mannen geven het materiaal aan waarmee dit drietal elkaar te lijf kan gaan. 'Throw!' Colman speelt Anne, een kindse koningin met buien en konijnen. Weisz fungeert als haar machiavellistische hofdame slash power woman, met krasjes. Stone arriveert met een ferme klap, in de modder, en begeeft zich dan richting sardonische slangenkuil, waar niet alleen de slangen kronkelen. 'You're uncharacteristically still with your tongue this morning.' De cinematografie moet ook nog geroemd worden. Deze film vormt hét voorbeeld van de overbodigheid van 3D, dankzij de schwung die je kunt suggereren via groot(s) lenswerk. Een bijtende knock-out. 'Wolves.'