Three Identical Strangers

'It's a little darker than a Disney movie.' Mijn mening over adoptie moge bekend zijn, maar die ellende levert in elk geval wel goeie films op. (Misschien dat er ooit nog eens een fijne Andere Tijden-aflevering over de huidige 'Braziliaanse' casus zal verschijnen.) In Three Identical Strangers ontmoeten drie identieke Amerikaanse seventies-boys elkaar bij toeval. Zoals in elk goed Amerikaans verhaal wordt het wonder meteen een showbizverhaal ('We went on everything.'). Het wordt allemaal ook heel Amerikaans verteld, op zo'n manier dat alles maximaal effect heeft. Een beetje volksverlakkerij en zelf-uitmelkerij zit er – toepasselijk genoeg – wel bij. Wie Apteds Up-reeks kent, komt het allemaal bekend voor. Ik noteerde de volgende raad: degene na mij kijkt moet maar notities maken, om te zien welke adoptieve ouders ook alweer van welke jongen waren, om zo te zien hoe dat zijn invloed heeft. Spoiler! Uiteraard blijkt dat het plan. Grappig, elke fictie-twist blijft me foppen, maar een academisch plannetje zie ik van verre aankomen. Voor de newbies komt de docu halverwege met een onnozele samenvatting. En dan gaat het goed los. Met drama, Duitse psychiaters, nieuwe casi, en zelfs zeer moderne deepstate verontwaardiging. Ik kon me er niet echt druk om maken, maar een sterk verhaal blijft het. 'I remember filming more than anything else.'