The Florida Project

'Freshies at the future!' De locatie is hier het halve werk. En iedereen wist het, gezien de titel. De 'slums' van Florida, in de schaduw van Disneyland, kleuren pimpelpaars of knalroze. Het lijkt van die typische social work opfleurderij. Albanese oplossingen. We geven de boel een vrolijk likje verf en dan... verandert er niets. Polly Pocket meets a white trash heart. De film volgt vooral, en wellicht zelfs iets teveel, de kids van het motel. (Want dat is Fort Paars met al die permanente bewoners officieel nog altijd.) De rauwe straatratjes dartelen langs de gift shops met Disney-troep, slopen panden, en delen ijsjes, voor nog een extra shotje sugar rush. 'What are you breaking? The Wall!' Willem Defoe speelt de 'complexbeheerder', en lijkt geen leven buiten het pand te hebben. Hij is helemaal in tune met de mensen. De lampen gaan aan wanneer hij een siggie aansteekt. Voor het kernverhaal staat een van de kids garant, samen met haar blauwharige (doh) moeder. De twee leven hun American Honey-leven to the Pepsi max leven, met grote waffles – maar lang kan dat niet goed gaan. Steeds vaker moet het meisje apart zitten. Badeenzaamheid. Regisseur Baker heeft de touwtjes van zijn kermis stevig in handen, en brengt de fraaie film naar het enige mogelijke sprookjeseinde. Hartverscheurend. 'I can always tell when adults are about to cry.'