Lucky

'Is realism a thing?' Iedereen heeft zijn eigen situatie te accepteren. Maar omstandigheden helpen een mens een handje. Is realisme daarom vooral het vermogen om de situatie van een ander te accepteren, wanneer die beter is dan de jouwe? Blijven gaan zoals Harry Dean Stanton, en uiteindelijk ging. Het is weinigen gegeven. Bijna 91 jaar oud schitterde hij in deze film nog een laatste keer, in de extra tijd. Lucky's wekker blijft al hangen op twaalf. De man lijkt een wandelende kwab. Maar hij wandelt! Om jaloers op te worden. Het is goed te bedenken dat Stanton bijna twintig jaar eerder in The Straight Story ook al een oude man speelde. Mooi gebaar dus van David Lynch om hier als acteur op te draven. Acteren kan híj niet – ja, IN CAPS – maar wat geeft het. Ik miste alleen Alexander Payne en Bruce Dern nog. In en met Lucky gebeurt verder bijna niks. Discussies over Deal or No Deal (zonder Nederlandse juridische twist) en meer van dat soort cafe banter. Die plek vorm met goede wil de Prairie Home Companion van de film. Buitenbars ligt de symboliek er nogal dik op. Harry poseert onder een Exit-sign. Johnny Cash zingt, en een echte schildpad gaat aan de wandel. De deur openen wordt een eerste stap door de hemelpoort. Maar HDS ademt tevreden en geeft alles. Zelfs vocaal. 'Go ahead and laugh, but he affected me.'