Distant Thunder

'Maak je over mij geen zorgen, ik leid een gezegend leven.' Wuivend graan begroet de kijker. Satyayit Ray wist wat zijn publiek wilde zien. De Indiase auteur par excellente bracht het neorealisme naar het Oosten, en trok er aldaar een sterke melange van. Distant Thunder valt in zijn oeuvre aanvankelijk vooral op door de rijke avondkleuren. De zon daalt schitterend over een klein dorp der Vergetenen. De eerste paar minuten lijkt het leven nog aangenaam. De vrouwen kibbelen, en plagen elkaar ('de babydruk'), de mannen staren. Tot zover weinig nieuws, maar de dissonant mag er zijn. Een arrogante dokter (een letterlijke 'Pundit') komt met zijn jonge vrouw naar het hinterland. Als hogere kaste kan hij elke rol uitoefenen die hij zich maar wenst. De intellectueel gaat voor in rituelen waarin hij niet gelooft. Ach, het geld is welkom. 'En ik heb toch verdomd veel moeite gedaan om Sanskriet te leren.' Een pracht van een personage. Cynisme en humanisme gecreëerd door omstandigheden. De dokter leert een lesje nederigheid, wanneer de Japanners Singapore innemen. Plots leven we in een concreet tijdvak, in plaats van in religieuze en rurale eeuwigheid. De effecten van een Grote Oorlog op een klein dorp slopen de subtiliteit. Ray laat zich gaan. Weg van de bedachtzaamheid. Rijst wordt iets decadents. Geschiedenis is overal. 'Untouchable, even in death.'