woensdag 2 augustus 2017

Lady Snowblood

'Wearing down her little shoulders were sad thoughts of vengeance.' Moorden omdat het moet. Lady Snowblood wordt tijdens het 'zevende jaar van het Meji era' geboren, in een donker hoekje van de gevangenis. Het sneeuwt en het lijkt wel kerst. Onze Lieve Vrouwe krijgt van mams een missie. 'Karma can stain the unborn.' De wraakexercitie levert (zonder twijfel) een van Tarantino's favoriete films op. Alles zit erin, rommelig en wel. Grof geweld, knappe vrouwen, en niet te vergeten goeie chaptertitels: The House of Joy, the Final Hell. Het bloederige geweld wordt gehuld in een melancholisch gewaad. Zeer zenuwachtig gefilmd, bepaald on-eigen aan het genre. In een raak shot zien we een doorstoken kerel in een spierwit pak. Vermoord omdat ie een government man zóu zijn. De uitdijende bloedvlek vormt de Japanse vlag. Om de paar scenes heeft de film wel een dergelijk dwarse grap in huis. Stemmige fotomontages afgewisseld met erotisch gutsende wonden. Of wat te denken van de schrijver met het beatkapsel! De soundtrack knipoogt prompt naar een sixties-hit. Na anderhalf uur zwoegen ontmoet Snowblood een schurk met kekke zonnebril. Weggelopen uit een retecoole mangastrip, bevangen door Miyazaki's tristesse. Het oude Japan sterft op een bal met Europese vlaggetjes. 'Come now, it's time to start your journey of death.'

Geen opmerkingen: