donderdag 3 augustus 2017

Ma Vie de Courgette

'Ze dronk erg veel bier, maar d'r frietjes waren lekker.' Heavy shit en truth bombs in een kinder-arthousefilm. De vergelijking met Anomalisa gaat te ver, maar het blijft wonderlijk dat 'r een nagesynchroniseerde versie in de bios draaide. Je wilt er écht niet met een zesjarige naartoe. Het Anti-Zwitserlevengevoel wordt aangezwengeld door een gitaarriedel van Sophie Hunger. Van mij had zij nog veel meer mogen bijdragen, maar de voorzichtige makers houden de film van krap één uur stilletjes. Dat valt te begrijpen... Het eenzame jongetje 'Courgette' schuilt op zolder voor zijn zuipende moeder. Papaoutai, geen idee. De poppetjesanimatie doet al snel aan Coraline denken. In feite is deze situatie nog wat gruwelijker. Moeder 'verdwijnt', waarna Courgette zijn leven mag proberen te hervatten op de kostschool. Erg enthousiast wordt hij daar niet ontvangen. 'Pfff.. encore un autist.' In deze omgeving kan Courgette zijn enige levensles wel wat makkelijker in praktijk brengen. Klein geluk zoeken en vasthouden. Hele kleine flintertjes. Als enige herinnering aan zijn moeder sleept hij bijvoorbeeld een bierblikje mee. Zo bitter dus. Gelukkig zijn er nieuwe vriendjes, en het Méteo des Enfants klaart op. Samen met een dinnetje ligt hij een tijdje later in de sneeuw te reminiscen. Eternal Sunshine met jonge tieners. Zo lief. 'Ik deed het niet expres'

Geen opmerkingen: