'How can someone highly strung, also be a dreamer?' Veruit de meeste
prinsen en prinsessen-films stellen weinig voor. Escapistische parades
van jurken en kastelen. Mayerling daarentegen zou de
Zomergasten-keuzefilm van Claus kunnen zijn. Als hij daar mócht zitten.
De dubbele kanten van de monarchie. Een prinselijke depressie. En dan
werd Claus niet eens in de rol geboren. Rudolf, de zoon van keizer Franz
Joseph weet echter niet beter, maar het zint hem niks. Hij mengt zich
onder studerende demonstranten. Alles om zich maar tegen pa af te
zetten. Buiten, dáár leeft hij. En daar komt ook de film tot leven.
Regisseur Anatole Litvak toont een heerlijk Wenen. Een wereld die we
kennen van grootheden als Canetti, Roth en – vooral – Zweig. Van
kermisattracties met zwanen, tot zigeunerdansen in een hotel. De
kroonprins stort zich in het gewoel, maar altijd voelt hij zich bekeken.
Terecht. De hogere machten houden de prins in de gaten, en anders het volk wel. Wanner hij met een onbekende vrouw
danst, kirt ze enthousiast 'hier zal ik mijn hele leven over
vertellen!'. De playboy Prins heeft zelf niets meer om over te spreken.
Zelfs in l'amour mag de duistere romanticus geen rust vinden. Litvak
onthult het belang van de titel pas laat. De kaarten tegen de borst
durven houden. Dat toont zijn klasse. 'Denk je dat een prins ongelukkig kan
zijn?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten