Henry V

'On your imaginary forces work.' Klaroengeschal en koorgezang begeleiden Oliviers eerste Shakespeare-film. Het is zijn meest toegankelijke. De geschilderde achtergronden lijken wel van Disney, zo zoet. On stage toont Sir Laurence echter ook radicale kanten. Zo begint de adaptatie met een re-énactment van de première van het stuk. Dat is best stoer. Geroezemoes en boegeroep van het voetvolk in The Globe. Een tijdje fungeren ze als levende lachband, met als gevolg een bucolische carnavalssfeer, die Herman Pleij wel zal bevallen. Helaas zijn er geen teksten 'backstage', daar blijft het bij mimiek-geintjes. Net als ik denk, gaan ze dit dan uren volhouden, wordt het toneel alsnog verlaten. Altijd een magisch moment. Een doek wordt Southampton. We duiken 'door de wand'. In Shakespeare's stukken zijn de dromen en visioenen toch altijd al het meest poëtisch. William Walton schreef er aardige strijkjes bij. 'Our scene flies swift as that of thought.' In dé beroemde passage dwaalt Henry (Olivier zelf) contemplatief gestemd door het tentenkamp, als een nacht-wacht. 'Alone with his bosom'. Het hart klopt van de strijd die komen gaat. Helaas worden de donkere scenes veelvuldig overschaduwd door flauwe komedie van bloempotkapsels. Net het begin van een mop. Komt een Engelsman, een Schot, Welshman én Ier op het slagveld tegen...